Cowboytje en indiaantje, dat was als kind toch wel een van mijn favoriete games vroeger!
Bij gebrek aan speelgoed waar ik blij van werd, maakte ik vaak zelf mijn speelgoed, zo ook pijl en boog... pvc-buizen werden tot een strakke boog gemaakt, pijlen gesneden of van rondhout, er werd aardig wat geéxperimenteerd om er zoveel mogelijk power uit te halen. Het was uiteraard niet geheel ongevaarlijk gezien het feit dat ik niet de enige was die ermee 'aan het jagen ' was over de grasvelden, ik speelde vaak met een paar jongens. Op een dag was er een pijl aan komen vliegen die zijn eindbestemming in mijn hoofd vond. Ik had een pijl in mijn wang hangen! pijnlijk getroffen stortte ik neer....nah nee,..maar schrikken was het wel. Daar was ik goed vanaf gekomen! Ach ja.
Niet dat dit mijn inspiratie was voor deze twee portretten, maar indianen vond ik altijd wel prachtige mensen, de manier waarop ze zo dichtbij en respectvol met de natuur leefden, de kleding , de ontberingen en uitroeiing die ze moesten lijden...boos was ik erover!
Ik las verhalen, boeken en keek elke 'indianenfilm'.
Later heb ik nog weer veel originele spirituele ( native )muziek geluisterd, ik vond het zo magisch mooi!.. Toen ik na mijn ommekeer en de processen die daarop volgden ook inzicht in de geestelijke wereld kreeg, met de werkingen daarvan, snapte ik ook waarom de muziek zo aan mij 'gezogen' had.
Dit soort muziek voor mij dus maar niet meer.
Afgezien daarvan heb ik de twee portretten geschilderd omdat ik ze zo ontzettend karakteristiek mooi vond...en dat zijn ze nog steeds.